chwila przerwy

Droga do Ciebie uciekła spod nóg.
I trawa nabrzmiała od rosy pieści mi stopy.
Dużo dużo rosy i dużo dużo trawy
zapach właśnie zaczął kwitnąć-

pełne garście zapachu.

Droga-igła do Ciebie zgubiła się w stogu siana.
A siano siano takie miękkie
i dużo go po brzegi
siano jak drogi.

Droga do Ciebie skręciła gdy szłam prosto.

Leniwe motyle obsiadły mi ramiona
całe dłonie motyli
głowa pełna motyli.

Katarzyna Pakuła