Czasem słów dwa zbyt wiele innym razem myśl, na wskroś paląca odbiera nam rozum Aniele burzy nasz dom, wróżąc widmo końca
Koniec nie nastanie, to nie ta historia pochylanie głowy czy zmysłów euforia jak mozaiki fragmenty, dają obraz cały tak i te są konieczne, chociażby bolały
Wtedy pod nocnym niebem nadzieją usianym Oświetlonym księżycem, falą odbijanym poznaliśmy swoje pod skorupą skryte zakamarki światów, które niezdobyte czekają tam teraz na nasze powroty. Nie dajmy im czekać, nie pora na słoty.
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńCzasem słów dwa zbyt wiele
OdpowiedzUsuńinnym razem myśl, na wskroś paląca
odbiera nam rozum Aniele
burzy nasz dom, wróżąc widmo końca
Koniec nie nastanie, to nie ta historia
pochylanie głowy czy zmysłów euforia
jak mozaiki fragmenty, dają obraz cały
tak i te są konieczne, chociażby bolały
Wtedy pod nocnym niebem nadzieją usianym
Oświetlonym księżycem, falą odbijanym
poznaliśmy swoje pod skorupą skryte
zakamarki światów, które niezdobyte
czekają tam teraz na nasze powroty.
Nie dajmy im czekać, nie pora na słoty.
https://www.youtube.com/watch?v=XFo332Y5uIA