Holi

spojrzałam na babcię

w chwili gdy dowiedziała się, że jej dawny znajomy nie żyje

młodszy od niej

żaden przyjaciel, ani bliski znajomy

tylko ktoś, kogo znała w pewnym momencie swojego życia

i zobaczyłam

jak w jej umyśle goni ta świadomość

ta bliskość umierania

odchodzenia

jak bardzo nie potrafiła się z tym pogodzić

jak bardzo stara się odsunąć myśl

że i jej to dotyczy

że i ją to sięgnie

czułam na sobie jej ból

nie mogłam od niej oderwać oczu

razem z nią nie mogłam się pogodzić z nieuchronnością śmierci

i chyba nigdy nie zrozumiem 

dlaczego to wszystko akurat tak jest stworzone.

nigdy ie chcę zostać sama

i choć piękne jest 

jak inni cieszą się z życia

barwią je na różne kolory radości

to zawsze wisi ciemne widmo śmierci

nad każdym