i w głowie znów...

sadness

Przybywają moje smutki

Na łódkach z papieru

z płomykiem bezbarwnych uczuć

Nie umiem z nimi walczyć

Nigdy nie potrafiłam

Umykam im tylko

W wietrzną noc

Duszą mnie te smutki

Jak zbyt ciasno zaplątany szalik

I wyrzucam sobie, 

Że przecież wcale nie musiało

Tak być

Żałuję wielu swoich decyzji

Tych większych i mniejszych

wloką się za mną

Ja ogon jaszczurki

Martwej już dawno

Tak naprawdę 

To coraz więcej rzeczy przestaje mieć jakikolwiek sens

A ja

niezdolna iść naprzód lub wracać do przeszłości

Miotam się z płaczem

W niekompletnym śnie

Archipelag

Wzięłam do ręki książkę którą chciałam przeczytać dawno temu. Moja przygoda z fantastyką zaczęła się od przeczytania Gwiezdnego Pyłu, Smoka i Jerzego, Na glinianych nogach... Kolejną miał być właśnie Czarnoksiężnik z Archipelagu... Aż się boję, co ta książka może urodzić, oczekiwana przez parę lat...

Dziś zauważyłam jak mocno zmienił mi się gust... Wcześniej, gdy bardzo mocno brakowało mi wsparcia i prawdziwej miłości, szukałam w książkach właśnie tego. Jak zaczęły mi się dojrzalsze, stabilniejsze związki, przerzuciłam się na fantastykę, fantasy... Tak, szukam teraz okruchów fantasy w moim życiu. Jadę do pracy tramwajem i sobie wyobrażam... Mój inny świat.

A jeśli go tu znajdę? Wejdę w tajemne Drzwi? Co dalej będę czytać??